


Het is een drukte van belang op het wateren wat te denken van al die "palen"voor de pastorie.
In het midden zien we een aantal jongens staan op een plank en ze bewegen zich voort met een andere plank langs de palen voort, dit noemt men "Pagaaien". Op de voorgrond de juryboot met o.a. meester Arend Schoemaker.

Links De Hervormde of Sint-Nicolaaskerk.

Voor de kerk ligt de kermisschuit van Dobber.

Foto: Kerkplein met De Hervormde of Sint-Nicolaaskerk, met gevangenis en hulpverlenende soldaten en Broekers.
De was hangt aan de lijn.
In het midden zien we hoe de drinkwatervoorziening op het Kerkplein werd geregeld.

Foto: v.l.n.r. Bakker Jan Olij, Buitenhuis, Dobber, Schieveen, Stapel, Westering, C. Tromp, D. de Waart en J. Bakker en mevrouw G. Schuurman. Melkschuit BW 169.





Uit de NNC van woensdag 24 juni 1959:
De Purmerkerk, gebouwd in 1864. is een ruïne geworden.
Waar maandagmorgen op het kruispunt Purmerenderweg — Westerweg de
torenspits nog fier in de lucht stak, het haantje bunkerde in de zon en de
wijzers van de klok de uren van de dag telden, staan nu wat
zwartgeblakerde muren. Honderden hebben maandagmiddag het schouwspel
van het vernietigende vuur gevolgd. Zij hebben de haan van zijn hoge
standplaats zien vallen, de torenspits zien afbrokkelen en het dak
zien neerstorten. In de avonduren, toen de brandweerlieden van de Vrij
willige Brandweer van Purmerend hun slangen oprolden, kwamen de kijkers
terug. Het voor was gedoofd, hier en daar drupte nog wat water naar
beneden. De kerk die bijna honderd jaar. het beeld van de Pumerpolder had
beheerst was vervallen tot een stuk of wat muren, rijp voor slopershanden.
Velen houdt de vraag bezig „wat nu?" Het is nog moeilijk te zeggen. Eerst
moet de zaak met de verzekering worden geregeld, daarna zal men over de
opbouw moeten praten. De kans, dat er weer een kerk met een toren komt,
moet wel erg klein worden geacht. De torens zijn tegenwoordig duur en in
deze materialistische tijd besteedt men het geld liever doelmatiger, ook al
gaat het om kerkgebouw.
Toen de brandschellen ongeveer tien minuten over twaalf in Purmerend
rinkelden, was het antwoord op de vraagwaar is de brand" al duidelijk te
zien.
Dikke rookwolken stegen al boven de Purmerdijk en zij, die aan de
zuidkant van Purmerend wonen of in een van de bovenste woonlagen van de
flats in Overwhere, zagen nog voor de brandweer in de Purmer was hoe het
vretende vuur zich een weg baande langs het dak naar de toren.
Gerrit Zeilemaker, vlak naast de kerk wonende, zag het eerst de vlammen
rond het dak kringelen. Hij holde het

De gemeente is in 1860 gesticht en het eerste kerkgebouw (zie foto) is op 26
november 1865 in gebruik genomen.
In 1959 is de kerk helaas na restauratiewerkzaamheden afgebrand.
De huidige kerk is 23 maart 1961 in gebruikgenomen. Architect was Berend
Tobias Boeyinga (1886-1969). De kerk is een voorbeeld van gereformeerde
kerk in Egmond aan Zee.

Oorlogsmonument.


De voormalige Hervormde kerk is een in 1847 gebouwd kerkgebouw in het Nederlandse dorp Warder, in de Noord-Hollandse gemeente Edam-Volendam. Het huidige gebouw werd op 18 mei 1967 als rijksmonument ingeschreven in het monumentenregister. De zaalkerk is het enige rijksmonument van het dorp Warder. De kerk is sinds 1975 in gebruik als sporthal en gymzaal voor onder andere de lokale basisschool.
Geschiedenis:
Het huidige gebouw is in 1847 gebouwd ter vervanging van een vervallen 16e-eeuwse kruiskerk. Begin jaren 70 van de 20e-eeuw begon de ontkerkelijking zo groot te worden en was het pand zo zwaar vervallen dat er sprake van was om de kerk te slopen. Het dak stortte deels in en er groeiden planten in de kerk.
De kerk werd uiteindelijk voor ƒl.1 gekocht van de gemeente Zeevang, alleen de toren bleef van de gemeente. De Stichting Sporthal Warder werd opgericht om het beheer over het pand te voeren. In 1975 werd de verbouwde kerk als sporthal in gebruik genomen.
(achtergrondinformatie: Wikipedia)
Adres: Warder nummer 122.

Links boven; Nederlands-hervormde kerk Beets, Beets nummer 51.
Links onder: Hervormde kerk Schardam, Schardam nummer 27.
Rechts onder: Grote of Sint-Nicolaaskerk te Oosthuizen, Raadhuisstraat nummer 61.
Midden: Hervormde kerk Warder, Warder 122.

De voormalige Hervormde kerk is een in 1847 gebouwd kerkgebouw in het Nederlandse dorp Warder, in de Noord-Hollandse gemeente Edam-Volendam. Het huidige gebouw werd op 18 mei 1967 als rijksmonument ingeschreven in het monumentenregister. De zaalkerk is het enige rijksmonument van het dorp Warder. De kerk is sinds 1975 in gebruik als sporthal en gymzaal voor onder andere de lokale basisschool.
Geschiedenis:
Het huidige gebouw is in 1847 gebouwd ter vervanging van een vervallen 16e-eeuwse kruiskerk. Begin jaren 70 van de 20e-eeuw begon de ontkerkelijking zo groot te worden en was het pand zo zwaar vervallen dat er sprake van was om de kerk te slopen. Het dak stortte deels in en er groeiden planten in de kerk.
De kerk werd uiteindelijk voor ƒl.1 gekocht van de gemeente Zeevang, alleen de toren bleef van de gemeente. De Stichting Sporthal Warder werd opgericht om het beheer over het pand te voeren. In 1975 werd de verbouwde kerk als sporthal in gebruik genomen.
(achtergrondinformatie: Wikipedia)
Adres: Warder nummer 122.

De eerste eredienst in de voormalige Hervormde kerk in de Nederlandse plaats Schardam werd in 1662 gehouden, de laatste in 1968. In de jaren 70 hebben de huidige bewoners, kunstenaarsechtpaar Mantje, de kerk gerestaureerd. De kerk is nu hun woning en atelier. Onder het rijksmonument nummer van de kerk vallen het pand, doophek, lezenaar voor de predikanten, twee kandelaars en de preekstoel. De toren, een dakruiter is een apart rijksmonument. Hier vallen ook het uurwerk en de luidklok uit 1497 onder.
(achtergrondinformatie: Wikipedia)
Adres: Schardam nummer 27.

Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518. Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend, maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld. De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland. De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.
Bron: Oude Hollandse Kerken

De eerste eredienst in de voormalige Hervormde kerk in de Nederlandse plaats Schardam werd in 1662 gehouden, de laatste in 1968. In de jaren 70 hebben de huidige bewoners, kunstenaarsechtpaar Mantje, de kerk gerestaureerd. De kerk is nu hun woning en atelier. Onder het rijksmonumentnummer van de kerk vallen het pand, doophek, lezenaar voor de predikanten, twee kandelaars en de preekstoel. De toren, een dakruiter is een apart rijksmonument. Hier vallen ook het uurwerk en de luidklok uit 1497 onder.
In 1499 werd voor het eerst een kerkgebouw in het dorp Schardam vermeld.[1] Het betrof een laatgotische kerk. De toren van de kerk fungeerde mogelijk ook als baken voor de schepen op de Zuiderzee. In 1662 werd de kerk vervangen door het huidige exemplaar. De dakruiter op de huidige kerk is niet origineel, tot 1860 stond op die plek een kleine kerktoren. De kerkklok in de dakruiter is vervaardigd door Geert van Wou, hij heeft ook de kerkklok van de kerk van Oosthuizen op zijn naam staan.
Na de laatste dienst in 1968 kwam de kerk leeg te staan. In 1971 werd de kerk tot rijksmonument verklaard. Twee jaar later kocht het kunstenaarsechtpaar Mantje de kerk met de intentie er een woon- en atelierruimte van te maken. Het echtpaar heeft de kerk in fases gerestaureerd. Een groot aantal dakpannen was weg en vrijwel alle ramen waren kapot. Ook een groot deel van het dakbeschot moest vervangen worden.[2]
Het echtpaar heeft in 1973 de kerk, zonder dakruiter, overgekocht. In de Franse Tijd werden veel kerktorens eigendom van de burgerlijke gemeentes, zo ook de kerktoren van het kerkje van Schardam. In 2009 is de oude dakruiter vervangen vanwege bouwvalligheid. De kerkklok uit 1497 is ook ditmaal behouden gebleven.
Bron: Wikipedia

De voormalige Hervormde kerk is een in 1847 gebouwd kerkgebouw in het Nederlandse dorp Warder, in de Noord-Hollandse gemeente Edam-Volendam. Het huidige gebouw werd op 18 mei 1967 als rijksmonument ingeschreven in het monumentenregister. De zaalkerk is het enige rijksmonument van het dorp Warder. De kerk is sinds 1975 in gebruik als sporthal en gymzaal voor onder andere de lokale basisschool.
Geschiedenis:
Het huidige gebouw is in 1847 gebouwd ter vervanging van een vervallen 16e-eeuwse kruiskerk. Begin jaren 70 van de 20e-eeuw begon de ontkerkelijking zo groot te worden en was het pand zo zwaar vervallen dat er sprake van was om de kerk te slopen. Het dak stortte deels in en er groeiden planten in de kerk.
De kerk werd uiteindelijk voor ƒl.1 gekocht van de gemeente Zeevang, alleen de toren bleef van de gemeente. De Stichting Sporthal Warder werd opgericht om het beheer over het pand te voeren. In 1975 werd de verbouwde kerk als sporthal in gebruik genomen.
(achtergrondinformatie: Wikipedia)
Adres: Warder nummer 122.

Kerk van Etersheim.
De eerste kerk van Etersheim is samen met het oude dorp verzwolgen in de toenmalige Zuiderzee. Een nieuw dorp Etersheim, inclusief kerk, werd westelijker van de oorspronkelijke ligging, binnen de bescherming van de zeedijk, opnieuw opgebouwd. Ook deze 17e- of 18e-eeuwse kerk bestaat niet meer. De stenen van deze kerk werden hergebruikt bij de nieuwbouw die eind 19e eeuw, begin 20e eeuw plaatsvond. Deze nieuwe kerk kwam gereed in 1901. In 1984 moest de toren, vanwege de bouwvallige staat, worden afgebroken. Er resteert van de toren nog slechts een afgeknot onderstuk. Links van de kerk ligt, op een hoger gelegen terrein, het kerkhof. Rechts van de kerk staat de voormalige pastorie.
Door het teruglopend aantal kerkbezoekers werd de kerk afgestoten voor het kerkelijk werk. Het gebouw deed vervolgens dienst als theater. Het gebouw is daarna geschikt gemaakt voor particuliere bewoning. Het gebouw doet tevens dienst als bed & breakfastaccommodatie.
(achtergrondinformatie: Wikipedia)

Omschrijving Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend, maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.
Bron: Oude Hollandse Kerken

Kerk van Etersheim.
De eerste kerk van Etersheim is samen met het oude dorp verzwolgen in de toenmalige Zuiderzee. Een nieuw dorp Etersheim, inclusief kerk, werd westelijker van de oorspronkelijke ligging, binnen de bescherming van de zeedijk, opnieuw opgebouwd. Ook deze 17e- of 18e-eeuwse kerk bestaat niet meer. De stenen van deze kerk werden hergebruikt bij de nieuwbouw die eind 19e eeuw, begin 20e eeuw plaatsvond. Deze nieuwe kerk kwam gereed in 1901. In 1984 moest de toren, vanwege de bouwvallige staat, worden afgebroken. Er resteert van de toren nog slechts een afgeknot onderstuk. Links van de kerk ligt, op een hoger gelegen terrein, het kerkhof. Rechts van de kerk staat de voormalige pastorie.
Door het teruglopend aantal kerkbezoekers werd de kerk afgestoten voor het kerkelijk werk. Het gebouw deed vervolgens dienst als theater. Het gebouw is daarna geschikt gemaakt voor particuliere bewoning. Het gebouw doet tevens dienst als bed & breakfastaccommodatie.
(achtergrondinformatie: Wikipedia)