WAT001016237 Foto: Jaap de Haas: „Ik heb geen opleiding gehad voor veehandelaar, want dat bestaat niet.'
De Haas vertelt dat het werk voor een jonge veehandelaar soms niet makkelijk is. „Je bent een jong broekie tussen allemaal ouwe rotten. Vooral als je begint is dat moeilijk. Ze kennen je gezicht nog niet. Het is dus zaak je veel te laten zien zodat ze je leren kennen. Heel af en toe krijg je nog wel eens scheve gezichten van handelaren die al tientallen jaren in het vak zitten. Vooral als je net de dieren hebt gekocht waar zij ook een oogje op hadden. Maar het blijft gelukkig altijd gezonde concurrentie " Na gedane arbeid is het goed toeven boven een kop koffie in het 'schapencafé', zoals De Haas het café Bulls Eye noemt „Geen borrel, maar een kop hete koffie, vooral als het koud is of regent " Jaap de Haas is waarschijnlijk ook de jongste kleinveehandelaar die een eigen bedrijf heeft „In januari ben ik voor mezelf begonnen Ik heb nu zes jaar ervaring en ken het klappen van de zweep. Ik vond dat het tijd werd om zelf maar eens wat te proberen. Tot nu toe gaan de zaken ook prima Je kan wel zeggen dat ik een kleine zelfstandige ben die het reuze naar z'n zin heeft"
WAT001016234 Foto voorgrond: veehandelaar R. de Snaijer. Op de achtergrond Kees Dekker, veerijder uit Ilpendam.
R. de Snaijer is met zijn 92 jaar één van de oudste, zo niet dé oudste handelaar op de Purmerendse veemarkt. Iedere dinsdag komt hij naar de markt om te zien of er nog wat te kopen ofte verkopen valt. Dat doet hij al zeventig jaar en nog steeds krijgt hij er geen genoeg van. Iedereen kent hem en als hij over de markt loopt stoppen veel boeren om hem even de hand te schudden. Met eenknipoog zegt R. de Snaijer „Ik geef dit jaar een bruiloftje." Zeventig jaar geleden gaf. R. Snayer zijn vrouw het jawoord. „We wonen nog op ons eigen in Hoogwoud. Zij is één jaar ouder dan ik, maar voorlopig gaan we niet naar een bejaardenhuis." Terwijl hij in het zonnetje over de Koemarkt loopt, vliegt er, luid gakkend een vlucht ganzen over. Met toegeknepen ogen 'tegen de zon kijkt iedereen omhoog. ,',Mijn vrouw en ik hebben vijf zonen groot gebracht'', zegt de Snaijer. Het is een raar idee dat er al drie in de AOW zijn." „Toen we trouwden was ik 22 jaar. Ik werkte achter de ploeg voorde Heidemaatschappij, maar na ons trouwen huurden, we een boerderijtje met wat koeien, varkens en kippen. Dat was een hard bestaan. Lezen of schrijven heb ik nooit geleerd want daar was helaas geen tijd voor. We moesten altijd maar werken," Na een aantal jaar ging R. de Snaijer zich toeleggen op de handel. „Ik hou veel van paarden. Vooral boerenpaarden vind ik prachtig. Daar heb ik veel mee gewerkt. Tegenwoordig zijn er haast gaan boerenpaarden meer. Je ziet alleen nog maar luxepaarden voor concoursen. Ik moest stoppen met de paardenhandel omdat ik geen buitenlandse talen spreek. Tegenwoordig zitten er veel buitenlanders bij de paardenhandel en als je de taal niet kent, word je bedrogen waar je bij staat. Hier op de markt doe ik alleen in koeien. Een enkele keer bekijk ik nog wel eens een paard voor iemand maar het echte werk is er niet meer
Mijn Studiezaal (inloggen)
veehandelaars